นายแบบแสบเสียว 5 CP

ก้องภพชโลมน้ำมันไปทั่วบริเวณหน้าอกและหน้าท้องของสนฉัตร หลังจากนั้นเขาจึงนวดแบบลูบไล้ไปทั่วบริเวณ สนฉัตรรู้สึกว่าเขารู้สึกผ่อนคลายและรู้สึกว่าเรื่องยุ่งๆต่างๆมันก็ไม่เหนือบ่ากว่าแรง ก้องภพสังเกตเห็นสีหน้าของสนฉัตรก็รู้สึกผ่อนคลายไปกับเขาด้วย และแล้วบรรยากาศเก่าๆก็มาถึงเป็นบรรยากาศที่เขาสองคนโหยหา ก้องภพนวดคลึงไปที่บริเวณหน้าอกเน้นตรงหัวนมที่กำลังขึ้นแข็งเป็นไต พอนวดด้วยมือสักพักเขาก็เริ่มนวดโดยการใช้ลิ้น มันเป็นการนวดที่ทำให้สนฉัตรส่งเสียงร้องครวญคราง ก้องภพใช้ลิ้นอย่างเชี่ยวชาญในการเลียจูบ กัด คลึง ทึ้ง ไปที่หัวนมทั้งสองข้างของสนฉัตร มันทำให้สนฉัตรแอ่นอกรับความสยิว สนฉัตรนอนหลับตารู้สึกผ่อนคลายถึงขีดสุด ท่อนลำเริ่มขยาย ก้องภพตวัดลิ้นเลยขึ้นไปถึงริมฝีปาก เขาใช้ลิ้นเลียวนที่ริมฝีปากของสนฉัตรสักพักก่อนที่ปากจะประกบปาก และสนฉัตรก็ใช้ลิ้นตอบสนองลิ้นของก้องภพเช่นกัน ทั้งคู่จูบกันดูดดื่มแลกลิ้นกันไปมา เวลาผ่านไปครู่ใหญ่ๆก้องภพถอนปากออกจากปากของสนฉัตร เขาค่อยๆเลียตามร่องอกของสนฉัตรจนมาถึงบริเวณหน้าท้อง ก้องภพใช้ลิ้นเลียแทรกไปยังกล้ามท้องของสนฉัตร สนฉัตรรู้สึกได้ถึงรสลิ้นของก้องภพที่กำลังระดมเลียไปตามหน้าท้องของเขา หลังจากนั้นก้องภพจึงเอามือคลำไปที่ผ้าขนหนูพบว่าท่อนลำของสนฉัตรแข็งแกร่งเต็มที่ เขาจึงดึงผ้าขนหนูออกแล้วดูดเลียท่อนลำขนาดเขื่องอย่างเมามันส์ สนฉัตรแอ่นรับเป็นจังหวะอย่างลงตัว “โอ้ย ไม่ไหวแล้ว” สนฉัตรตะโกนลั่น ทำให้ก้องภพรีบปล่อยปากออกจากท่อนลำของสนฉัตร สนฉัตรจับท่อนลำของเขาชักสักแป๊ปนึงน้ำอุ่นๆก็พวยพุ่งเป็นทางยาว หลังจากทั้งคู่อาบน้ำเสร็จแล้วก็ลงไปนั่งกินของว่างที่แม่ของก้องภพเตรียมไว้ให้ ก้องภพอยู่กับแม่เพียงสองคนพวกเขาอยู่กันในทาวเฮ้าท์ 3 ชั้น ห้องนอนของก้องภพอยู่ชั้น3 ส่วนห้องของแม่อยู่ชั้น 1 เป็นเพราะอย่างนี้กระมังจึงทำให้สนฉัตรอยากมาค้างที่นี่ การมาค้างที่นี่ทำให้อย่างน้อยสนฉัตรก็ไม่ต้องนึกถึงเรื่องอื่นๆที่บ้าน ถึงมีบ้านหลังใหญ่แต่ใช่ว่าจะมีความสุข บ้านหลังนั้นสมาชิกที่เหลืออีก 5 คนรวมทั้งแม่บ้านอีก 2ต่างจับจองพื้นที่บ้านกันอย่างลงตัว ห้องของสนฉัตรเองบางครั้งก็เสมือนหนึ่งเป็นห้องเก็บของในยามที่เขามาค้างที่นี่นานเกินไป เวลามาค้างที่บ้านของก้องภพสนฉัตรก็ยืมเสื้อผ้าของก้องภพใส่ พวกเขารูปร่างใกล้เคียงกันจึงไม่ใคร่จะมีปัญหาเท่าไหร่นัก ที่บ้านสนฉัตรก็มักจะสนิทกับพี่สมิท เพราะเขาถือเป็นต้นแบบของสนฉัตร มากกว่าพ่อถ้าจะนึกถึงคนที่บ้าน คนแรกที่นึกถึงก็คือพี่สมิท ขณะทานของว่างกันที่ชั้นหนึ่งสนฉัตรพูดกับก้องภพว่า “กูมีอะไรจะบอก” แล้วเขาก็พรั่งพรูถึงเหตุการณ์คืนนั้นอย่างละเอียดคืนที่เขาถูกทิ้งไว้ในป่ากับแมทธิว คืนที่เขากับแมทธิวมีอะไรกันคืนที่บางครั้งเขาอยากจะจำ แต่บางครั้งเขาก็อยากจะลืม “มึงคิดยังไงกับแมทธิว” ก้องภพถามเขา “ตอนนี้กูไม่ได้คิดอะไรกับมันแต่วันนั้นที่กูไปกับมันก็เพราะมีแต่มันเท่านั้น ที่รู้ว่ากูไม่ได้ฆ่าอาจารย์วันชาติแน่ๆเพราะคืนเกิดเหตุกูอยู่กับมัน” ก้องภพฟังอย่างเงียบๆดูท่าเขาตั้งใจจะฟังเรื่องของสนฉัตรกับแมทธิวเป็นพิเศษ “การที่กูกับมันมีอะไรกันคืนนั้นมันก็เป็นเรื่องของสถานการณ์ บรรยากาศพาไปกูก็ไมได้คิดอะไรกับมัน แต่มันก็ถือว่าเป็นเพื่อนที่ดีนะ” “แล้วทำไมมึงถึงไม่บอกนักสืบที่ผู้อำนวยการจ้างมาว่าคืนนั้นมึงอยู่ที่ไหนกับใคร มึงจะอมพนำอยู่ทำไมมันไม่มีประโยชน์ต่อตัวมึงเลยนะ” สนฉัตรทำหน้างงๆ“แล้วมึงจะให้กูพูดว่าอะไร โดดเรียนไปถ่ายแบบแล้วถูกแกล้งงั้นเหรอ คือกูไม่รู้ว่ากูจะเล่าออกไปยังไงดีสมองกูตื้อไปหมด มึงเข้าใจกูนะ” “อืมฟังแล้วกูก็เข้าใจมึง แต่ปล่อยไว้แบบนี้มึงก็หลีกเลี่ยงการเป็นผู้ต้องสงสัยไปไม่พ้น นั่นแหละคือปัญหาของมึงเวลานี้” สนฉัตรเงียบไปนิดนึงก่อนจะถามก้องภพว่า “แล้วช่วงนั้นมึงหายไปไหนมาดูมึงยุ่งๆ แล้วก็ไม่ได้ไปเรียน” ก้องภพเล่าเรื่องของพงษ์พัฒน์ให้สนฉัตรฟังพอฟังแล้วสนฉัตรเงียบไปครู่หนึ่ง ก่อนจะถามขึ้นว่า“แล้วมึงคิดอะไรกับไอ้พงษ์พัฒน์” “กูจะไปคิดอะไรได้อ่ะคนเพิ่งเจอกันแค่ไม่นาน แล้วน้องเค้าก็ป่วยด้วย” ก้องภพไม่ได้บอกสนฉัตรไปว่า พงษ์พัฒน์ก็เป็นหนึ่งในผู้ต้องสงสัยสำหรับเขา เขาไม่แน่ใจว่าควรจะบอกกับสนฉัตรเรื่องนี้หรือไม่จึงเงียบไว้ก่อน อย่างน้อยทั้งคู่ก็เข้าอกเข้าใจกันมากขึ้น สถานการณ์ที่เกิดขึ้นก็ไม่ได้ทำให้ทั้งคู่ต้องเข้าใจกันผิดและห่างเหินกันไป แต่ทั้งคู่ก็ได้เรียนรู้ไปพร้อมๆกันว่าชีวิตมันไม่ได้ง่าย และในอนาคตข้างหน้าพวกเขาจะต้องเจอเรื่องอะไรอีกมาก ยังมีอะไรอีกมากที่พวกเขาจะต้องเรียนรู้ ที่โรงเรียนในตอนเช้าของหลายวันต่อมา ก้องภพสังเกตเห็นผู้หญิงที่เหมือนนางชีคนนั้นอีกเธอมาทำไมที่โรงเรียนบ่อยๆ หลังจากอาจารย์วันชาติตายแล้วแล้วทำไม รปภ ของโรงเรียนถึงอนุญาตให้เธอ เข้ามาในโรงเรียนได้นะ ขณะที่มองผู้หญิงคนนั้นอยู่ผู้หญิงคนนั้นก็หกล้ม ข้างของกระจัดกระจาย ก้องภพช่วยวิ่งไปเก็บให้เขาเห็นสมุดวาดเขียนตกอยู่ด้วย สมุดเปิดไปตรงหน้าที่มีภาพสเก็ตด้วยดินสอ เขาส่งของทั้งหมดให้ผู้หญิงคนนั้น “ขอบคุณมากค่ะ พอดีส้นรองเท้าหัก เลยล้มของกระจุยกระจายไปหมด” ก้องภพยิ้มอย่างจริงใจ“ไม่เป็นไรครับ บังเอิญผมเห็นพอดีก็เลยเข้ามาช่วย” ก้องภพแปลกใจว่าผู้หญิงคนนี้เข้ามาทำไมที่โรงเรียน ดูท่าก็ไม่น่าจะใช่ผู้ปกครองของใครวันก่อนก็เข้ามาตัวเปล่า แต่วันนี้กลับถือของพะรุงพะรังจะถามไปตรงๆก็ใช่ที่ ก้องภพแยกจากผู้หญิงคนนั้นและเดินขึ้นตึกไป เขาเดินผ่านห้องยิมนาสติกที่โดยปกติแล้วอาจารย์วันชาติต้องเป็นคนสอน แต่ยังโชคดีที่วันนี้อ.สุภาวดีมาช่วยสอนแทน ไม่งั้นนักเรียนคงแย่ การจะหาอาจารย์ใหม่มาสอนกลางเทอมสมัยนี้ก็ใช่ว่าจะทำกันได้ง่ายๆ เดินผ่านห้องที่อาจารย์วันชาติเคยสอนทำให้เขาอดคิดถึงอาจารย์วันชาติไม่ได้ แต่สิ่งที่เขาอยากรู้และใครๆก็ออยากรู้ก็คือใครฆ่าอาจารย์วันชาติ นักสืบที่ชื่อเจนจิราตำรวจ รวมทั้งคำพูนคงกำลังทำงานกันอย่างขมักเขม่น ไม่รู้เหมือนกันว่าใครจะรู้ตัวฆาตกรก่อนกันที่แน่ๆสิ่งที่หลายคนสงสัยคือ ฆาตกรเข้ามาในห้องและหายตัวไปอย่างลึกลับได้อย่างไร ทั้งๆที่ห้องของอาจารย์วันชาติถูกล๊อคจากทุกด้าน การเอามีดแทงหัวใจก็ดูโหดร้ายเกินไป จะมีใครที่แค้นอาจารย์วันชาติมากถึงขนาดนั้น การแทงคนตรงหัวใจทีเดียวแล้วตายมันไม่ใช่เรื่องง่ายๆที่จะทำกันได้อย่างง่ายๆเลย มันต้องมีการเตรียมการอย่างดีเหมือนกันนะ สิ่งหนึ่งที่ก้องภพสงสัยอย่างมากคือการแทงทะลุหัวใจเป็นการจงใจ และเตรียมวางแผนมาล่วงหน้าหรือเป็นความบังเอิญที่เกิดขึ้น ณ เวลานั้น เรื่องนี้เป็นเรื่องที่น่าสงสัยเอามากๆ เย็นนั้นเขาต้องไปติวให้พงษ์พัฒน์อีกครั้งเมื่อเปิดประตูห้องไป เขาแอบได้ยินพงษ์พัฒน์พูดกับใครก็ไม่รู้ทางโทรศัพท์ว่า“นายทำได้ดีมาก” มันเหมือนกับการสั่งการไม่ ไม่นะ หรือว่าจะเป็นเรื่องอื่น หรือคนที่กำลังมีชีวิตอยู่ได้อีกไม่นานสามารถที่จะวางแผนทำอะไรแบบนี้ได้ และมีคนยอมที่จะจัดการให้ หรือการที่เรารู้ว่าตัวเองจะมีชีวิตอีกไม่นานการที่ได้แก้แค้นใครบางคน จะทำให้เรานอนตายตาหลับการช่วยเหลือเพื่อนที่กำลังจะตายมันเป็นเหตุผลเพียงพอ ที่จะทำให้ใครบางคนยอมทำถึงขนาดนั้นรึเปล่านะ หรือว่า ...ตอนนี้ก้องภพรู้สึกสับสนไปหมด สนฉัตรรู้ว่าช่วงเย็นๆก้องภพจะไปที่โรงพยาบาล เขาจึงนัดเพื่อนๆมาเล่นบอลกันเพื่อเป็นการคลายเครียดด้วยและก็อยากเล่นด้วย วันนี้ไอ้คำพูนกับพิชิตก็มาเล่นด้วย “เป็นไงวะไอ้โคนัน ปัวโรต์ มึงได้หลักฐานอะไรเพิ่มเติมบ้าง” สนฉัตรถามคำพูนคำพูนตอบอย่างตรงไปตรงมา “ก็มีข้อมูลเพิ่มเติมมาเรื่อยๆคิดว่าอีกไม่นานหรอกกูจะสามารถกระชากหน้ากาก ของไอ้ฆาตกรได้เสียทีและกูก็มั่นใจมากๆว่ามันจะต้องเป็นคนที่อยู่ในโรงเรียนเราด้วย” “คนที่อยู่ในโรงเรียนเหรอ” พิชิตพูดออกไปอย่างตกอกตกใจ คำพูนพยายามสังเกตพิชิตอย่างละเอียดลออ “ใช่ข้าคิดว่าอย่างนั้น หรือเอ็งคิดต่างจากข้า” พิชิตนิ่งเงียบไม่ตอบคำถามของคำพูน สนฉัตรจึงทำลายความเงียบ“มึงสองคนพูดห่าอะไรกันวะ ไปเล่นบอลกันดีกว่า” ตอนอยู่ในสนามบอลพิชิตดูเหมือนจะปลดปล่อยความเครียดทั้งมวล ออกจากหัวสมองของเขาคำพูนรู้สึกว่า ถ้ามีอะไรมากระตุ้น พิชิตสามารถที่จะเปลี่ยนอารมณ์ได้เร็วมากและบางครั้งก็เป็นการเปลี่ยนที่เขาเองก็ไม่ค่อยรู้ตัว ขณะเล่นบอลคำพูนพยายามสังเกตพิชิตตลอดเวลาข้อมูลที่เขารู้มาว่า อาจารย์วันชาติมีส่วนทำให้พ่อของพิชิตตายยังถือว่าเป็นข้อมูลสำคัญอยู่ ส่วนพิชิตเองนั้นในหัวตอนนี้เขามีแต่เรื่องว่าเย็นนี้เขาต้องพิชิตสนฉัตรให้ได้ ถ้าไม่พิชิตหัวใจก็ต้องพิชิตร่างกาย อย่างน้อยสนฉัตรจะได้รู้ว่าเขากำลังคิดอะไรอยู่ วันนี้ไม่มีก้องภพมาป้วนเปี้ยนแถวสนามไอ้แมทธิวก็ไม่โผล่มา ถ้ามาโอกาสเขาก็ควรจะจัดการสนฉัตรซะจัดการให้มันสิ้นซาก เวลาคิดอะไรที่มีเรื่องของอารมณ์มาเกี่ยวข้องพิชิตมักจะเกิดมโนภาพที่ เขายากจะควบคุมเสมอ หลังจากเล่นบอลกันเสร็จพิชิตวางแผนชวนสนฉัตรนั่งคุย ปล่อยให้เพื่อนคนอื่นอาบน้ำกันให้เสร็จก่อน มีหลายครั้งที่หลายคนเข้าใจไปว่าพิชิตเป็นคนที่เงียบขรึม แต่เวลาที่เขาอยู่ในแผนเขาสามารถที่จะพูดคุยได้อย่างมีเสน่ห์และน่าสนใจ ทุกอย่างเป็นไปตามแผนของเขาเขาขุดตำนานลูกหนังมาคุยกับสนฉัตร ได้อย่างเมามันส์มันทำให้สนฉัตรเคลิ้มไปได้พักใหญ่ๆ จนถึงเวลาที่เพื่อนทุกคนอาบน้ำกลับบ้านกันไปหมดแล้ว พอได้จังหวะเหมาะพิชิตก็เป็นคนเอ่ยชวน “ไปอาบน้ำกันเถอะว่ะคนอื่นไปกันหมดแล้ว” สนฉัตรก็หลงคารมไปกับมัน พิชิตแกล้งเปลี่ยนเคื่องแต่งตัวช้าทำให้สนฉัตรเดินไปที่ฝักบัวก่อน ในสภาพเหลือเพียงกางเกงในตัวเดียว พิชิตลอบมองสนฉัตรจากด้านหลัง มองแผ่นหลังทีเต็มแน่นไปด้วยมัดกล้าม กล้ามแขนที่ตึงและสวยได้รูปช่วงขาที่ดูแข็งแกร่ง ก้นที่แน่นและมีกล้ามพองาม มันช่างเป็นร่างกายของผู้ชายที่น่าลิ้มลองทีเดียว ถ้าน่าลิ้มลองทำไมถึงไม่ลองซะล่ะ พิชิตเริ่มหายใจถี่ขึ้นเขาถอดเสื้อผ้าออก ไม่เว้นแม้กระทั่งกางเกงใน คงเป็นเพราะความตื่นเต้นระคนความหิวกระหาย จึงทำให้ท่อนลำของเขาชูชันขึ้นอย่างอัตโนมัติ เขาเดินไปเปิดฝักบัวข้างๆสนฉัตรและลอบมองสนฉัตรทุกครั้งที่มีโอกาส จะลอบมองได้ เวลามองร่างกายของสนฉัตรจากด้านข้าง พิชิตจะเกิดอารมณ์พิเศษขึ้นมาอีกแบบ เพราะร่างกายของสนฉัตรด้านข้างมันช่างยั่วยวนเสียนี่กระไร เมื่อมองทางด้านข้างจะเห็นได้อย่างชัดเจนว่าหน้าท้องของเขาแบนราบ แทบจะไม่มีไขมันอยู่เลย ส่วนที่นูนเด่นออกมามีเพียงสองส่วนคือหน้าอกที่นูนออกมาอย่างได้รูป กับก้นที่นูนออกมาอย่างน่าลูบไล้และกระแทกกระทั้น ขณะที่สนฉัตรกำลังอาบน้ำอยู่พิชิตทนไม่ไหวจึงเดินเข้าไปหา และจับสนฉัตรกดติดผนัง “มึงทำเหี้ยอะไรวะ” สนฉัตรตกใจกับพฤติกรรมแปลกๆของพิชิต เขากำลังพยายามที่จะแข็งขืน แต่สิ่งที่เขาไม่ได้คาดคิดกำลังเกิดขึ้น พิชิตชกท้องเขาอย่างเต็มแรงทำให้เขาจุก ตอนนั้นพิชิตระดมเลียแผงอกแกร่งของเขาอย่างคนที่หิวกระหาย หลังจากนั้นเขาพยายามที่จะจูบปากของสนฉัตร แต่สนฉัตรเองพยายามที่จะขัดขืน ทำให้พิชิตจิกผมของสนฉัตรทำให้เขาต้องเงยหน้าขึ้น ทั้งคู่มองตากันและหายใจถี่ขึ้น พิชิตพยายามจะใช้ปากประกบปากสนฉัตร ถ้าสนฉัตรขัดขืนเขาก็จะจิกผมอย่างแรง สนฉัตรรู้สึกว่าเขากำลังถูกข่มขืน มันทั้งตื่นเต้น และเป็นอารมณ์ในแบบที่เขาไม่เคยเจอ เพราะกับก้องภพและแมทธิวเขามักจะเป็นผู้นำเสมอ เขายอมประกบปากกับพิชิต และก็เพิ่งรู้ว่าพิชิตมีอารมณ์ที่ร้อนแรงมาก ขณะจูบกับเขาพิชิตเอาอกดันอกของเขาไว้ พร้อมกับพยายามฉีกกางเกงในของเขาจนขาด ปลดปล่อยท่อนลำขนาดเขื่องให้ออกมาโลดแล่น หลังจากนั้นพิชิตก็โลมเลียตรงแผ่นอก ไล่มาจนถึงลอนท้อง ลามเรื่อยไปจนถึงท่อนลำ เขาดูดดุนขบเลียอย่างเมามันส์ สนฉัตรไม่เคยเจอใครที่ทำกับท่อนลำของเขาได้อย่างรุนแรงเท่านี้มาก่อน มันรุนแรงมากจนเขารู้สึกเหมือนว่าท่อนลำของเขาจะถูกกลืนหายไปในปาก ของพิชิตถือว่าเป็นการปลุกสัญชาตญาณดิบในตัวของสนฉัตรได้ดี ขณะที่พิชิตกำลังดูดดุนท่อนลำอยู่ สนฉัตรใช้ขายันพิชิตจนล้มนอนหงายลงไป เขาตามไปด้วยการเอาเท้าไปกดที่ยอดอกของพิชิต แล้วใช้เท้าลูบไล้ไปตามหน้าอกของพิชิต โดยมาหยุดอยู่ตรงหัวนมสนฉัตรใช้เท้าสีหัวนมของพิชิตไปมา พิชิตชอบอารมณ์เถื่อนๆแบบนี้เป็นที่สุด เขาไม่คิดเลยว่าสนฉัตรจะเข้าใจ ท่อนลำของพิชิตกระดกไปมาตามอารมณ์เถื่อนที่เขาสัมผัสได้ สนฉัตรใช้ขาไล่ลงมาจนถึงหน้าท้อง เขากดขาไปที่หน้าท้องของพิชิตอย่างแรง ก่อนที่จะใช้ขาถูไถไปที่ท่อนลำของเขาอย่างสะใจ พิชิตซี๊ดปากไม่ยอมหยุด เขาพลิกตัวไปข้างหลังเพราะรู้ดีว่ากำลังจะถึงจังหวะไหน สนฉัตรนอนประกบหลัง เลียลูบไล้ไปตามแผ่นหลังของพิชิตก่อนจะค่อยๆยัดท่อนลำไปด้านหลังของเขา การซอยแบบถี่ยิบกำลังเกิดขึ้นพร้อมกับการจิกผมของพิชิตไปด้วย พิชิตชอบเขาร้องครวญครางอย่างไม่ขาดปาก ลีลาของสนฉัตรรุนแรงเร่าร้อนสะใจเขามาก สนฉัตรกระทุ้งจนถึงขั้นที่ไม่มีอะไรจะห้ามอยู่ เขารีบดึงออกพลิกตัวพิชิตนอนหงาย และชักจนน้ำแตกทั่วท้องอกและหน้าของพิชิต พิชิตชอบอารมณ์เถื่อนๆแบบนี้มาก เขาเองนึกไม่ถึงว่าสนฉัตรจะสอดรับอารมณ์ได้ดี สนฉัตรเองก็เพิ่งรู้ว่าตัวเองมีอารมณ์ที่หลากหลาย และสามารถจะสนองตอบอารมณ์ที่หลากหลายได้เช่นเดียวกัน พวกเขานอนแผ่หลาอยู่ในห้องน้ำก่อนที่จะเปลี่ยนที่มานอนเปลือยเปล่า ที่โรงยิมหลังเก่าซึ่งไม่เคยปิดล๊อค พวกเขานอนก่ายกันโดยที่ไม่ได้พูดอะไรกันมาก พิชิตพึมพำว่า “กูรู้ว่ากูผิด แต่กูกับมึงคงไม่ได้ทำอะไรแบบนี้กันบ่อยนัก ครั้งนี้อาจเป็นครั้งแรกและครั้งสุดท้ายก็ได้” สนฉัตรยังเงียบอยู่ปล่อยให้พิชิตพึมพำต่อไป “กูรู้ว่ามึงกับไอ้ก้องก็กำลังเรียนรู้กัน มึงเองยังมีไอ้แมทธิวอีก กูรู้ฐานะกูดีกูคงผิดเองที่หันมาชอบมึงอีกคน แต่มึงก็ผิดมึงรู้ตัวไหมที่เกิดมาน่ารักทำให้กูชอบ” ตอนนี้สนฉัตรนอนคว่ำแบบเปลือยเปล่าส่วนพิชิตนอนคว่ำลงบนตัวเขา แล้วเอามือลูบผมของสนฉัตรไปเรื่อยๆขณะพูด “กูรับได้ทุกอย่างนะไม่ว่าหลังจากนี้จะเกิดอะไรขึ้น มึงจะคบกูอยู่หรือไม่อยากคบกูกูรับได้ทั้งนั้น” สนฉัตรไม่ได้ตอบอะไรเขาเองก็ชัดเจนว่า เขากับแมทธิวรวมทั้งพิชิตด้วย ผูกพันกันแต่เฉพาะเรื่องเพศ ส่วนเขากับก้องภพมีอะไรหลายอย่างที่ค่อยผูกโยงหัวใจกันและกันไว้ การมีสัมพันธ์ทางเพศกับแมทธิวและพิชิตก็ต้องถือว่าเป็นประสบการณ์ที่แปลกใหม่ ส่วนเขาเองกับก้องภพก็ไม่รู้ว่าจะเข้าอกเข้าใจกันไปได้อีกนานแค่ไหน หรือที่ซึ้งกันมาทั้งหมดมันเป็นเพียงป๊อปปี้เลิฟ ในเมื่อยังมีอะไรอีกหลายอย่างที่ยังฟันธงไม่ได้ในอนาคต เขาจึงไม่อยากตอบรับหรือปฏิเสธ มันอาจจะดูเหมือนเป็นการเห็นแก่ตัว แต่โดยมากคนที่เรารักมากที่สุดมักจะเป็นตัวเองมิใช่หรือ ตอนนี้สนฉัตรก็เลยไม่อยากจะคิดอะไรมาก เขาพร้อมที่จะหาประสบการณ์ไปเรื่อยๆแน่นอนว่ามันจะต้องมีขอบเขต เขาคงไม่ปล่อยตัวปล่อยใจให้เตลิดเปิดเปิงไป แต่สิ่งที่สำคัญที่สุดคือการเรียนรู้ไปพร้อมกัน เนื่องจากทุกคนเป็นผู้ชายเหมือนกัน การเรียนรู้ไปพร้อมๆกันน่าจะเป็นไปได้ ความเข้าใจเท่านั้นที่จะไม่ก่อให้เกิดความบาดหมางขึ้นที่ใจ คืนนี้เขาจึงปล่อยให้พิชิตบ่นพึมพำไปโดยที่เขาไม่ได้พูดอะไรเลย ณยุทธโมเดลลิ่ง ขณะที่ยุทธกำลังเปิดดูแฟ้มเพื่อหานายแบบที่จะเอาไปถ่ายโฆษณา พิทักษ์ก็พูดขึ้น    “พี่ยุทธได้ยินข่าวฆาตกรรมที่โรงเรียนกันดารอะไรนั่นรึเปล่า” “โรงเรียนเขาชื่อกังสดาลเว้ย” “เออ เออนั่นแหละ โรงเรียนกังสดาลวิทยานั่นแหละที่ไอ้สนฉัตรมันเรียนอยู่ ผมได้ยินมาว่ามันกำลังถูกกล่าวหาว่าเป็นผู้ต้องสงสัย ถ้าพี่ยุทธไม่ออกโรงช่วยมันมันตายแน่ๆเลยนะ และโอกาสที่เราจะปลุกปั้นมันให้เป็นนายแบบอาชีพก็จะหมดลงด้วย” ยุทธทำท่าครุ่นคิด“อืม จริงของเอ็ง ... แล้วเอ็งมีเรื่องอะไรอีกรึเปล่าเนี่ยข้ากำลังจะไปแล้ว” “อีกเรื่องก็สำคัญมากเหมือนกันนะพี่ยุทธคือ ... ผมมีนายแบบใหม่จะมาแนะนำ” “เฮ้ยที่อยู่ในแฟ้มนี่ก็เป็นพันแล้วนะ ที่เข้าคิวรอปั้นก็มีอีกหลายสิบแล้วยังจะต้องมีใครมาแนะนำข้าอีกอย่างนั้นเหรอ” “แต่ผมว่าพี่ยุทธจะต้องชอบน้องคนนี้นะเขาอยากสวมบทบาททหารที่ถูกจับเป็นเชลยศึกและถูกทรมานแบบไม่ยั้งพี่ยุทธไม่สนใจน้องคนนี้เหรอครับ” “อืมฟังดูน่าสนใจดีนะแล้วไอ้น้องคนนี้มันชื่อว่าอะไรอ่ะ” “ชื่อว่านายพิชิตครับ”