ก้องภพตื่นนอนแต่เช้าวันนี้เป็นวันแรกของการเปิดเทอมใหม่
นี่ก็ ม.5 เทอมสองแล้ว เมื่อเทอมที่แล้วมีเรื่องเกิดขึ้นมากมาย
ก้องภพยังไม่ลืมเทอมใหม่นี้ก็ไม่รู้ว่าจะมีเรื่องอะไรอีก
ความรู้สึกของก้องภพเริ่มชัดเจนมากขึ้นทุกวันแต่คนที่ไม่ชัดนี่สิ
น่าจะเป็นสนฉัตรช่วงปิดเทอมเดือนตุลาก้องภพเองก็ไม่ได้ติดต่อสนฉัตรเลย
เขาได้แต่นั่งวาดภาพและเฝ้าคิดเรื่องที่ผ่านมา
เมื่อก้องภพไม่ได้ติดต่อสนฉัตรสนฉัตรก็ไม่ได้ติดต่อเขา
ทำไมถึงเป็นอย่างนี้นะติดต่อก็ไม่ติดต่อ จะโทรมาก็ไม่โทร
มันหายไปไหนก็มันวะก้องภพรู้สึกทุรนทุรายกับความรู้สึกแบบนี้มาก
อย่างวันนี้เขาก็ต้องไปโรงเรียนใจนึงก็อยากเจอสนฉัตรใจจะขาด
แต่ใจหนึ่งก็ไม่อยากเจอเขาไม่อยากเห็นหน้า ไม่อยากจะพูดด้วย
ก้องภพรู้สึกสับสนภายในใจมิใช่น้อยเขาสับสนจนแทบบ้า
ถึงแม้จะไม่ได้เจอสนฉัตรมาเกือบเดือนแต่มีวันไหนบ้างที่ก้องภพจะไม่คิดถึงเขา
แล้วสนฉัตรเองล่ะเขาหายไปไหน วันๆทำอะไรอยู่นะ
ก้องภพพยายามสงบสติอารมณ์แล้วก็ไปโรงเรียน
พอไปถึงโรงเรียนสิ่งแรกที่เขาทำคือ ไปดูว่าชื่อของเขาอยู่ในห้องไหน
แล้วสนฉัตรอยู่ในห้องนั้นด้วยรึเปล่าโชคดีมากที่เขาทั้งสองยังอยู่ที่ห้องเดียวกัน
ก้องภพกวาดสายตาอยู่ครู่หนึ่งก็เห็นว่าพิชิตอยู่ที่ห้องนี้ด้วย
เขาพอจะรู้มาบ้างว่าพิชิตชอบสนฉัตรมากแค่ไหนแต่ที่เขาไม่รู้เลยก็คือสนฉัตร
คิดยังไงกับเขาในตอนนี้
ก้องภพเดินขึ้นไปบนห้องเรียนเขาเห็นเพื่อนๆมากันพอสมควรแล้ว
บางคนทักเขาเขาก็ทักพอเป็นพิธี เขาพยายามมองหาสนฉัตร
แล้วเขาก็เห็นสนฉัตรนั่งอยู่แถวกลางห้องคนเดียวก้องภพไม่แน่ใจว่าเขาควรจะ
ไปนั่งคู่กับสนฉัตรดีไหมจริงๆแล้วเขาไม่เคยมีความคิดที่ขัดแย้งกันถึงขนาดนี้นะ
หรือว่าเขาเริ่มจะหนุ่มเต็มที่แล้วเขาเลยมีความรู้สึกที่ขัดแย้งกันขนาดนี้
เขายืนมองสนฉัตรเทอมนี้ดูเขาหนุ่มขึ้น และดูเหมือนว่าผิวเขาจะขาวขึ้น
เขายังไว้ผมค่อนข้างยาวยังคงแต่งตัวเหมือนเดิม เอาเสื้อไว้นอกกางเกง
และก็ปลดกระดุม 2 เม็ด เผยให้เห็นอกขาวเนียนที่ดูแกร่งไปพร้อมๆกัน
ใบหน้าที่เข้มเรียวสมชาย กับหุ่นที่แทบจะไม่มีไขมัน เพราะมันเต็มไปด้วยมัดกล้าม
นี่แหละคือผู้ชายที่ใครๆก็อยากครอบครอง
ก้องภพได้สติจึงเดินเข้าไปนั่งหลังสุดโดยที่สนฉัตรก็ไม่ได้สังเกตเขา
ก้องภพเองก็นั่งคนเดียวเหมือนกันแต่อีกไม่นานก็มีเพื่อนมานั่งข้างๆ
เขาเห็นพิชิตเดินเข้ามาในห้องพิชิตเองก็ไม่ได้ไปนั่งข้างสนฉัตร
ก้องภพสังเกตว่าพิชิตเองก็ดูเหมือนทหารมากยิ่งขึ้นดูอกหนาขึ้น แล้วก็มีเสน่ห์มากขึ้น
ไม่นานนักอ.ประจำชั้นก็เข้ามา เป็นอาจารย์ผู้ชายที่ชื่อว่าโกวิท
อาจารย์บอกว่าวันนี้มีเพื่อนใหม่จะมาแนะนำให้พวกเรารู้จักเป็นนักเรียนที่เข้ามากลางเทอม
อาจารย์แนะนำว่าเขาชื่อแมทธิวและก็เป็นแมทธิวคนเดิมที่เข้ามาเป็นก้างขวางคอ
แต่ดูแมทธิวหนุ่มมากก้องภพไม่นึกว่านี่จะเป็นชื่อจริงของเขา
อาจารย์โกวิทให้แมทธิวไปนั่งข้างสนฉัตรเพราะมีที่นั่งว่างอยู่ที่เดียว
ก้องภพรู้สึกหึงมากๆ เขาคิดว่าถ้าเขาเข้าไปนั่งข้างๆสนฉัตรตั้งแต่ทีแรก
แมทธิวก็คงไม่มีโอกาสได้นั่งใกล้สนฉัตรก้องภพเห็นเขาหัวร่อต่อกระซิกกัน
สนฉัตรถามแมทธิว“มึงเข้ามาได้ไงวะ เส้นใหญ่นะมึง ย้ายกลางเทอม”
แมทธิวแกล้งทำตาหวาน“ก็กูคิดถึงมึงไง กูต้องบอกให้พ่อใช้เส้นให้ ก็เพราะมึงคนเดียวนะเนี่ย”
สนฉัตรเอามือโอบไหล่แมทธิว“ไอ้สัตว์มึงหยอดกูเหรอ จะจีบกูหรือไงวะ”
แมทธิวตัดพ้อ “ไอ้เหี้ย มึงไม่รุ้หรือไงวะ ว่ากูจีบมึงมานานแล้ว”
แมทธิวโอบไหล่สนฉัตรบ้างทั้งคู่มองหน้ากันแล้วก็หัวเราะกัน
ตอนนั้นอาจารย์ไม่อยู่ในห้องอาจารย์สอนวิชาแรกก็ยังไม่มา
ก้องภพมองเขาทั้งคู่ตาเขียวแล้วเขาก็หันไปมองพิชิต
เขาก็เห็นพิชิตมองไปที่คู่นั้นแล้วทำหน้าเศร้าเหมือนกัน
ก้องภพคิดในใจว่า“ทำไมถึงมีแต่คนมาหลงรักไอ้หมอนี่วะ
ผู้ชายหล่อๆแมนๆล่ำ นิสิยผู้ชายๆ ครวยใหญ่มันดีตรงไหนวะ”
ก้องภพก็บ่นไปงั้นเพราะเขาเองก็หลงสนฉัตรจนโงหัวไม่ขึ้น
ช่วงพัก 10 นาที ขณะที่ก้องภพกำลังกินน้ำ สนฉัตรก็เดินเข้ามาตีหัวเขา
“ไอ้เหี้ยก้องแม่งมาหลบอยู่นี่เอง กูนึกว่ามึงไม่มา กูห่วงแทบแย่รู้ไหมไอ้สัตว์”
ก้องภพแอบยิ้มในใจแต่เขาก็พูดตอกกลับไปว่า
“นึกถึงกูพูดจริงป่าว เห็นได้คู่หูคนใหม่แล้วไม่ใช่เหรอ”
สนฉัตรทำหน้ากวนๆ“เฮ้อ ไอ้สัตว์ เดี๋ยวนี้งอนเป็นแล้วเหรอ”
สนฉัตรเอาแขนหนีบหัวก้องภพพร้อมกับตะโกนว่า “เดี๋ยวนี้หัดงอนนะมึง
โทษฐานของคนหัดงอนมึงจะต้องดมจักกะแร้กู”
ก้องภพคิดในใจว่า“กลิ่นตัวของมึงนี่เถื่อนดี แมนโคตรๆมึงรู้ไหมว่าแค่กลิ่นกับไออุ่นของมึง
มึงก็ทำให้กูอบอุ่นได้มึงจะเข้าใจกูไหมวะ หรือมึงไม่เคยรู้เลย”
ช่วงเที่ยงสนฉัตร แมทธิว และสนฉัตรเล่นบอลด้วยกัน
ก้องภพขอบาย เพราะเมื่อเข้าเทอมสองเขาอยากจะตั้งใจเรียนให้มากขึ้น
ขณะนั่งอ่านหนังสืออยู่ริมสนามบอลเขาก็อดมองสนฉัตรไม่ได้
สนฉัตรอยู่ทีมถอดเสื้อเขาเล่นบอลแบบเถื่อนมากๆ เตะลุยไม่เลือกเลย
เวลาวิ่งก้องภพชอบมองกล้ามเนื้อของสนฉัตรที่เคลื่อนไหวไปมา
ยิ่งแดดแรงๆแบบนี้แสงแดดส่องมากระทบผิวกายของสนฉัตร ก่อให้เกิดประกายมันแผล๊บ
เวลาแบกอกหนาๆรับบอลเขาดูเท่มาก เท่จนแทบจะทำให้ทุกคนที่แอบมองเขาอยู่
ลืมที่จะหายใจได้
และตอนที่เลิกเล่นเพื่อเตรียมเรียนช่วงบ่าย ก้องภพเห็นสนฉัตรกับแมทธิวไปล้างตัว
กันที่ก๊อกน้ำที่ล้างมือขณะสนฉัตรเปิดก๊อกและเอาหัวคาไว้ที่ก๊อก แมทธิวถือโอกาส
รองน้ำก๊อกไปลูบหลังและแถมลูบตรงหน้าอกให้กับสนฉัตร สนฉัตรยิ้มขณะที่ยังเอาหัวคาไว้ที่ก็อกอยู่
ก้องภพมองภาพนั้นอย่างไม่ค่อยสบายใจตกเย็นสนฉัตรวิ่งเข้ามาก้องภพ ทำให้ก้องภพรู้สึกดีขึ้น
แต่นั่นก็เพียงแป้ปเดียวเพราะสนฉัตรพูดขึ้นว่า “ไปเที่ยวบ้านแมทธิวกันไหมไอ้ก้องมันชวน กูว่าจะไป”
ก้องภพทำหน้าบึ้งๆ“มึงไปเหอะ กูจะไปอ่านหนังสือที่ห้องสมุด” หลังจากนั้นสนฉัตรก็วิ่งไปหาแมทธิว
แล้วพวกเขาเดินจนลับสายตาไปก้องภพอยากจะถามว่าคืนนี้สนฉัตรจะมาค้างที่บ้านของเขารึเปล่า
แต่เขาก็ไม่มีโอกาสที่จะถาม
ตอนเย็นยุทธเจ้าของยุทธโมเดลลิ่ง เดินทางไปฟิตเนสที่ฉัตรชัย
เป็นเทรนเนอร์อยู่เขาเองก็จ้างเทรนเนอร์ ตอนที่ไปเคาท์เตอร์เทรนเนอร์
คนที่เคาท์เตอร์ก็บอกให้เขาไปรออยู่ตรงใกล้ๆเวทีมวยขณะกำลังรอ
ยุทธก็วอร์มไปด้วยไม่นานนักก็มีเทรนเนอร์มาทักเขา
“คุณยุทธรึเปล่าครับ” ยุทธหันไปมอง และคนที่เขาพบก็คือฉัตรชัย และนี่เป็นครั้งแรก
ที่เขาได้เจอฉัตรชัยเขารู้สึกดีมากกับเด็กหนุ่มคนนี้
เมื่อทำความรู้จักกันดีแล้วฉัตรชัยรู้สึกแปลกใจว่าทำไมยุทธจะต้องหาเทรนเนอร์ด้วย
เพราะดูจากรูปร่างของยุทธแล้วเขาน่าจะเป็นมืออาชีพทางนี้ แต่ฉัตรชัยก็เก็บความสงสัย
ของเขาไว้ในใจเขาถามยุทธว่า “หลังจากวอร์มแล้ว วันนี้พี่จะเริ่มจากส่วนไหนดีครับ”
ยุทธตอบง่ายๆว่า“อยากได้กล้ามอกเพิ่ม ขอแบบไปนอนยกเวทก็แล้วกัน”
ฉัตรชัยจึงพาโดยไม่รีรอพอพาไปถึงที่ฉัตรชัยก็บอกว่า “จะให้ผมสาธิตให้ดูก่อนไหมครับ”
ยุทธยิ้มก่อนจะตอบว่า“นั่นแหละคือสิ่งที่พี่ต้องการ” ฉัตรชัยเลยพูดต่อไปว่า
“งั้นผมจะทำการสาธิตให้ดูเลยนะครับ” พอฉัตรชัยจะไปนอนบนแท่นเพื่อเตรียมยกเวท”
ยุทธก็พูดขัดจังหวะขึ้น“เดี๋ยวก่อนครับน้อง พอดีพี่อยากเห็นกล้ามเนื้อแบบชัดๆ
น้องช่วยถอดเสื้อหน่อยได้ไหมครับ”
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น